بخش خبر خوان امروز؛ ایرنا
ایلام- ایرنا- در امتداد تاریخ، انسان همیشه در جست وجوی معنا، از وادی خاک تا آسمان ایمان سفر کرده است، عید قربان نه تنها عیدی از اعیاد بزرگ مسلمانان، بلکه تجلی‌گاهی از ژرف‌ترین مفاهیم انسانی است؛ روزی که انسان، نه حیوان، بلکه خویش را بر قربانگاه دل می‌گذارد.
به گزارش خبرنگار ایرنا، قربانی، در این روز، تنها گوسفندی نیست که با تیغی بر گلویش، سنتی را زنده می‌کند.
قربانی آن «نفس سرکش» است که آدمی را از حقیقت دور می‌سازد.
عید قربان، عید بریدن از خویشتن است برای رسیدن به «او»ست.
عید رهایی از خواسته‌های زمینی، برای رسیدن به افلاک تا اساس خلیفه الهی انسان بر زمین به نمایش درآید و زمین را در زیر بال های دلش به وسعت عشق به اسارت گیرد.
ابراهیم(ع)، پیام‌آور ایمان وقتی که تیغ بر گلوی اسماعیل گذاشت، در واقع خویش را ذبح کرد؛ خواسته‌های پدرانه‌اش، تعلق و وابستگی‌اش به دنیا را همه در برابر معبود به قربانگاه برد و اینجاست که قربان، معنا می‌گیرد؛ آنجا که انسان، «خواست خدا» را بر «خواست خود» مقدم می‌دارد.
این روز، روز امتحان عشق است؛ روزی که در آن، بندگی در زیباترین شکل خود تجلی می‌یابد.
روزی که دل‌ها به یاد آن صحنه عظیم می‌تپد، صحنه‌ای که در آن، پدری فرزندش را به فرمان معبود می‌سپارد و آن کودک، با دلی آرام، بر خاک می‌خوابد و به آسمان می‌نگرد.
در این زمان ایمان، به اوج می‌رسد. اعتماد به خدا، معنایی بی‌بدیل پیدا می‌کند.
در دنیایی که روز به روز انسان بیشتر در بند نفس خویش گرفتار می‌شود، عید قربان صدای نجات‌بخشی‌ست؛ ندایی آسمانی که می‌گوید: خودت را رها کن تا خدا را بیابی.
روزی برای پاک‌شدن، برای سبک‌شدن، برای بازگشت به فطرت.
و چه زیباست این عید، اگر تنها در سنت ظاهری آن نمانیم و به حقیقت باطنی‌اش نظر کنیم و کینه ها، حسد، غرور، خودخواهی و در نهایت، نفس سرکش را قربانی کنیم آن زمان است که عید قربان، عید ایمان، عید تسلیم، عید رسیدن می شود.
باشد که در این روز، هر یک از ما ابراهیم خویش باشیم و اسماعیل دل را به درگاه محبوب بسپاریم.